Mijn eigen pad
De helft van mijn leven woon ik in Rotterdam. De stad waar ik me thuis voel en mezelf kan zijn. Inmiddels heb ik het bruisende centrum ingeruild voor Oud-Overschie en woon ik hier met veel genot samen met mijn vriend, mijn dochter en zijn drie kinderen.
Na ruim twintig jaar werken in de commerciële dienstverlening bij een communicatiebureau, heb ik de tijd genomen om te reflecteren op mijn (werkzame) leven. Mijn organisatorisch talent, oog voor detail, schoonheid en kwaliteit, zijn eigenschappen die ik nog steeds (zakelijk) benut. Maar ik vaar nu mijn eigen koers, in vertrouwen dat wat er op mijn pad komt mij laat zien waar ik moet zijn.


Gezichten van de natuur
Van april tot en met oktober woon ik op mijn volkstuin. Midden in het groen onder drie indrukwekkende sequoias, een Goddelijke berk en een wijze eik. Ontspannen, genieten, hard werken en mezelf voeden, soms letterlijk, met de grond.
De natuur heeft ontelbaar veel gezichten. Niet alleen vormt de natuur een bron van voedsel, grondstoffen en geneesmiddelen. Zij is ook een onuitputtelijke bron van verbeelding, schoonheid en inspiratie.
Spiegelingen van de natuur
Het overlijden van mijn vader, een grote verhuizing en het opzeggen van mijn baan, bracht mij op het pad van zelfontwikkeling en zingeving. Wat wil ik nog doen, wat heb ik te bieden, hoe wil ik herinnerd worden?
De natuur kan een spiegel zijn voor verschillende omstandigheden in je leven. Na het overlijden van mijn vader was ik zoveel mogelijk op mijn tuin. Veel tijd doorbrengen in het groen is gezond. De natuur gaf me rust en de steun die ik nodig had en gaf mij ook inzichten - het proces van groei, bloei, naar binnen keren en loslaten. De natuur heeft me veel geleerd over rouw, omdat zij zelf zo prachtig laat zien hoe verlies en herstel hand in hand gaan.

Groen recept voor je gezondheid
Tijdens een stilte retraite vielen de verschillende puzzelstukjes van mijn reflecties op het leven op zijn plek. Door de boom als metafoor voor wie wij in werkelijkheid zijn te gebruiken*. In ons drukke bestaan zouden we bijna vergeten dat we onderdeel zijn van de natuur. Zo delen bomen en mensen elkaars adem; wat de één uitademt, ademt de ander in en visa versa. Hier op aarde staan niets en niemand los van elkaar. Als je de verbinding met de natuur weer voelt, kan dat voelen als thuiskomen. Als bosbadgids wil ik iedereen uitnodigen om zoveel mogelijk tijd in de natuur door te brengen. Wat mij betreft het groene recept voor je gezondheid en je fijn voelen.
Ik wil je laten ontdekken hoe je met al je zintuigen de schoonheid en wijsheid van de natuur kunt ervaren. Op die manier kun je het leven dieper voelen en je verbinden met iets dat groter is dan jezelf. Bosbaden is een uitnodiging om te vertragen en stil te worden in de natuur. Het gaat er niet alleen om in de natuur te zijn, maar vooral met de natuur. Via je zintuigen maak je contact met de natuur om je heen én binnenin jezelf. Bosbaden versterkt het zelfherstellend vermogen van je lichaam en geest. Het geeft ontspanning, verwondering, helderheid, verbondenheid en nieuwe energie. De helende kracht van de natuur. Vandaar mijn naam Bosbad op recept.
* Ik vergelijk wie wij in werkelijkheid zijn vaak met een boom. De takken symboliseren je relaties met anderen, naastenliefde. De stam staat voor de verbinding met jezelf, je ego, met je talenten en zwakheden. De onzichtbare wortels symboliseren je wezenlijke zelf. Sta je daar open voor, dan ontwikkel je wortels. En er is die Ene grond waarin al die bomen ingebed zijn. Dat is geborgenheid in het universele liefdesmysterie. Iedereen weet dat de boom in de grond moet, anders sterft hij. Met die voeding uit de grond word je een totaal mens en hoef je niet naar de ander te grijpen om gelukkig te worden.” Ria Weyens